Wraz z nową Corsą-e i hybrydą plug-in Grandlandem X, najnowsze zelektryfikowane modele Opla właśnie trafiają na drogi. W pełni elektryczny Vivaro i zelektryfikowany następca Mokki X zadebiutują jeszcze w tym roku, natomiast Combo-e, Zafira-e Life oraz następca Astry dołączą do oferty w 2021 roku. Cała gama modelowa samochodów osobowych, jak i lekkich aut użytkowych niemieckiej marki zostanie zelektryfikowana do 2024 roku. Ale historia elektrycznych systemów napędowych Opla liczy już ponad pół wieku.
Już w 1968 roku Kadett B Stir-Lec został wyposażony w rozwiązanie działające co do zasady jak „przedłużacz zasięgu”, który później pojawił się w seryjnym modelu Opel Ampera. Studyjny Stir‑Lec był zasilany czternastoma akumulatorami kwasowo-ołowiowymi, ładowanymi bez przerwy prądem wytwarzanym za pomocą zamontowanego z tyłu silnika spalinowego Stirlinga.
Trzy lata później Georg von Opel, wnuk założyciela firmy, pobił sześć rekordów świata dotyczących samochodów elektrycznych, prowadząc z prędkością 188 km/h Opla Electro GT, zasilanego dwoma sprzężonymi silnikami elektrycznymi o mocy 88 kW/120 KM. Źródłem energii był 590‑kilogramowy zestaw ogniw niklowo-kadmowych, umożliwiających przejechanie 44 kilometrów ze stałą prędkością 100 km/h.
Zrównoważony impuls elektryczny
Dalsze badania prowadzono w ramach programu Opel Impuls realizowanego w latach 1990–97. Impuls I był opartym na Kadetcie pojazdem napędzanym silnikiem elektrycznym o mocy 16 kW, zasilanym prądem stałym z akumulatora niklowo-kadmowego z ciekłym elektrolitem. Zasięg samochodu rozwijającego maksymalną prędkość 100 km/h wynosił około 80 kilometrów. Rok później skonstruowano model Impuls II oparty na Astrze kombi. Wyposażono go w 32 akumulatory ołowiowo-kwasowe zasilające dwa trójfazowe asynchroniczne silniki o łącznej mocy około 45 kW/61 KM. W latach 1993–97 Opel przeprowadził pierwszy program testów samochodów elektrycznych na dużą skalę. Flota dziesięciu pojazdów Impuls III była testowana na niemieckiej wyspie Rugia, pokonując łącznie ponad 300 000 kilometrów. Pięć samochodów było wyposażonych w akumulatory niklowo-kadmowe (45 kW/61 KM), a pozostałe pięć — w wysokoenergetyczne akumulatory sodowo-chlorkowo-niklowe (42 kW/57 KM). We wszystkich dziesięciu Impulsach III zastosowano trójfazowe silniki asynchroniczne.
W międzyczasie, w 1992 roku, szerokie uznanie zdobył samochód koncepcyjny Opel Twin. Do jazdy autostradowej wykorzystywał on trzycylindrowy silnik benzynowy o pojemności 0,8 litra i mocy 25 kW/34 KM, natomiast napęd elektryczny złożony z dwóch silników o mocy 10 kW/14 KM zamontowanych w piastach kół służył do jazdy miejskiej i pokonywania krótkich odcinków. Kierowca Opla Twin zajmował centralny fotel z przodu, zaś dla pasażerów przeznaczona była trzyosobowa kanapa z tyłu. W 1995 roku Opel wprowadził elektryczną mobilność do segmentu pojazdów użytkowych, konstruując koncepcyjnego vana Combo Plus z dwoma wysokoenergetycznymi akumulatorami sodowo-chlorkowo-niklowymi zasilającymi 45‑kilowatowy trójfazowy asynchroniczny silnik elektryczny.
Ogniwa paliwowe w codziennych testach
W 2000 roku system Opla oparty na ogniwach paliwowych wyjechał na ulice jako HydroGen1 w nadwoziu Zafiry. Ogniwa wytwarzały elektryczność dla trójfazowego silnika asynchronicznego rozwijającego 55 kW/75 KM mocy i 251 Nm momentu obrotowego. W szczytowych momentach zapotrzebowania na moc, układ ogniw paliwowych był wspomagany akumulatorem buforowym. W 2001 roku klientom przekazano do testowania 20 egzemplarzy modelu HydroGen3. Moc samochodu zwiększono do 60 kW/82 KM, co pozwalało osiągnąć maksymalną prędkość 160 km/h. W czasie Fuel Cell Marathon w 2004 roku dwa pojazdy HydroGen3 pokonały trasę prawie 10 000 kilometrów przez Europę, z Hammerfest w Norwegii do Lizbony w Portugalii. Kierowcą jednego z nich był Heinz-Harald Frentzen, znany z wyścigów Formuły 1 i Opel DTM oraz późniejszy zwycięzca Rajdu Monte Carlo (w 2005 roku) dla samochodów z alternatywnym napędem.
HydroGen4, czyli czwarta generacja samochodów zasilanych ogniwami paliwowymi, również jest całkowicie bezemisyjna, jeżeli nie liczyć pary wodnej wydobywającej się z wydechu. Stos ogniw paliwowych składa się z 440 ogniw połączonych szeregowo. Wodór reaguje w nich z tlenem z powietrza, co pozwala na ekologicznie odpowiedzialną jazdę. Nie jest to proces spalania, ale reakcja elektrochemiczna, w wyniku której wytwarzana jest elektryczność. Takie źródło energii zapewnia stałą moc 73 kW/100 KM z możliwością chwilowego zwiększenia do 94 kW/128 KM. Od 2008 roku flota samochodów HydroGen4 zaczęła demonstrować swoją przydatność w codziennym użytkowaniu w ramach sponsorowanego przez Federalne Ministerstwo Transportu projektu Clean Energy Partnership (CEP) w Berlinie, a później także w Hamburgu, Badenii-Wirtembergii, Północnej Nadrenii-Westfalii i Hesji.
Mistrzowie zasięgu
Jednocześnie firma Opel pracowała nad samochodami z zasilaniem akumulatorowym i w 2007 roku, na Salonie Motoryzacyjnym IAA we Frankfurcie, zaprezentowała samochód koncepcyjny Flextreme Concept wyposażony w napęd elektryczny Voltec z przedłużaczem zasięgu. Flextreme GT/E Concept, pokazany na Salonie Motoryzacyjnym w Genewie w 2010 roku, dowiódł, że taką koncepcję napędu można zastosować również w samochodzie klasy średniej.
Napęd elektryczny z przedłużaczem zasięgu trafił do produkcji seryjnej w 2011 roku w modelu Opel Ampera — pierwszym samochodzie elektrycznym dla czterech osób, nadającym się do codziennej eksploatacji i podróżowania. Energię na pokonanie dystansu od 40 do 80 kilometrów (w zależności od warunków jazdy) dostarczał akumulator litowo-jonowy o pojemności 16 kWh zasilający silnik elektryczny o mocy 111 kW/150 KM. Gdy zapas energii w akumulatorze spadał do określonego minimum, silnik benzynowy o mocy 63 kW/86 KM uruchamiał się automatycznie i napędzał generator zasilający silnik elektryczny. Ten rodzaj ciągłego zaopatrzenia w energię umożliwiał kilkusetkilometrowy zasięg, a więc jazdę bez stresu związanego z poszukiwaniem stacji ładowania. Ampera wyprzedzająca swoje czasy otrzymała tytuł europejskiego samochodu roku „Car of the Year 2012”.
Kolejnym modelem był Opel Ampera‑e, wprowadzony w latach 2016/2017. Ampera‑e z zasięgiem elektrycznym 423 kilometrów (WLTP), jednym z największych w swoim segmencie, zadebiutowała na Salonie Motoryzacyjnym w Paryżu jako prawdziwa mistrzyni zasięgu. Dzięki zamontowaniu wyjątkowo płaskich akumulatorów pod podłogą samochód oferuje miejsce dla pięciu osób oraz bagażnik o pojemności typowej dla pięciodrzwiowego auta klasy kompaktowej (381 litrów). Ampera‑e dowodzi także możliwości połączenia elektrycznej mobilności z przyjemnością z jazdy, ponieważ maksymalny moment obrotowy 360 Nm zapewnia imponujące przyspieszenie i elastyczność. Silnik elektryczny rozwija moc 150 kW/204 KM. Kompaktowy samochód przyspiesza od 0 do 50 km/h w 3,2 sekundy, a zwiększenie prędkości z 80 do 120 km/h, na przykład przy wyprzedzaniu, zajmuje mu zaledwie 4,5 sekundy.
(TSz)
Źródło: Informacja prasowa
