Dojazd i powrót do pracy powinien być wliczany do czasu pracy – orzekł Europejski Trybunał Sprawiedliwości. Nie będzie to jednak dotyczyć wszystkich pracowników.
Europejski Trybunał Sprawiedliwości zajął się tematem dojazdów ze względu na toczącą się Hiszpanii sprawę sądową pomiędzy Tyco a związkiem zawodowym Confederación Sindical de Comisiones Obreras reprezentującym pracowników tej firmy.
Tyco zajmuje się m.in. instalowaniem systemów bezpieczeństwa. Przedsiębiorstwo w 2011 r. zamknęło oddziały regionalne. Wszyscy pracownicy zaczęli podlegać centrali w Madrycie.
Pracownicy techniczni Tyco muszą czasami pokonać ponad 100 km w celu wykonania zlecenia. Muszą też regularnie odwiedzać centra logistyczne najbliższe miejscu zamieszkania, aby odbierać sprzęt i części niezbędne do realizacji zadań.
Przedsiębiorstwo Tyco czas spędzany przez zatrudnionych w podróży (którzy w dodatku korzystają z samochodów firmowych) nie uznawała za pracę. Europejski Trybunał Sprawiedliwości uważa, że niesłuszne.
” To, że pracownicy docierają do pracy bezpośrednio z domów wynika z decyzji pracodawcy o nieskorzystaniu z regionalnych biur, a nie ich własnego wyboru. Obciążanie ich konsekwencjami decyzji pracodawcy stoi w sprzeczności z dbałością o zdrowie i bezpieczeństwo pracowników. Jest też niezgodne z dyrektywą, która obejmuje konieczność zagwarantowania pracownikom minimalnego okresu odpoczynku ” – brzmi uzasadnienie decyzji Trybunału.
Orzeczenie ETS nie dotyczy pracowników, którzy mają obowiązek stawienia sie na początku dnia roboczego w firmie. Inaczej wygląda sprawa, gdy pracodawca zrezygnował z biura czy zakładu, w którym pracownik ma się zgłosić w celu rozpoczęcia pracy.
Decyzja ETS może oznaczać zmiany dla szeregu firm. Za dojazdy będą musiały zacząć płacić (lub znaleźć inne rozwiązanie pozwalające uniknąć podwyżek płac, np. otworzyć biura) przedsiębiorstwa zatrudniające m.in. elektryków czy hydraulików. Bardzo dużą grupą, która dojeżdża do miejsca realizacji zadania bezpośrednio z domu są przedstawiciele handlowi.